ผู้คนที่มีเรื่องราวมากมายมาแจ้งความกับผม ทั้งในเรื่องไม่ดี และเรื่องที่ยิ่งกว่าไม่ดี
ซึ่งโดยส่วนใหญ่จะไม่มีเรื่องที่ดีสักเท่าไร เพราะเรื่องดีดี คงไม่ค่อยเข้ามาที่โรงพักหรอก
เมื่อผมกลับมาที่ Condo ที่่ Town in Town เมื่อผมเอนกายลงบนเตียงนอน
และกลับมานึกเรื่องราวที่ผู้คนมาขอความช่วยเหลือ มาแสดงความรู้สึก ในสิ่งที่ไม่ดี
กับผม เสมือนว่า ผมเป็นที่พึ่งของทุกๆ คนที่มีปัญหา
แทนที่ผมจะรู้สึกย่ำแย่ รู้สึกมีแต่เรื่องไม่ดีเข้ามาหา
แต่ผมค่อนข้างจะรู้สึกกลับกัน กับปัญหาเหล่านั้น
กลับรู้สึกได้ช่วยเหลือคน เป็นคนที่รับปัญหาของทุกๆ คน
เป็นคนที่ได้รับความรู้สึกจริงๆ ที่เค้าระบาย รู้สึกตื่นเต้นไปกับทุกๆ เรื่องที่เค้ามาปรึกษา
ผมรักที่จะได้เห็นคนมีความสุข รักที่ทุกๆ คนได้มาคุยกับผม แล้วกลับไปด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้ม
และมีความสุขกับการที่ได้คุยหรือแม้แต่เห็นหน้าผม
ผมเคยเจอคนๆ หนึ่ง เธอเดินเข้ามาด้วยหน้าที่คล่ำเครียด ไม่รู้โกรธใครมา แววตาเหมือนจะร้องไห้
ระหว่างที่ผมนั่งเข้าเวรอยู่ภายในโรงพัก
เดินมาหาผมและเล่าพร้อมกับร้องไห้เสียใจ เกียวกับเรื่องราวเกี่ยวกับสามีของเธอ ไม่ว่าจะเรื่องลูก
เรื่องเงิน เรื่องภายในครอบครัว แม้แต่เรื่องบนเตียงก็เล่าให้ผมฟัง Oh!
ซึ่ง เธอคนนั้นค่อนข้างจะมีอายุ ส่วนผมเพิ่งจะเป็น
นายตำรวจจบใหม่ เธอมั่นใจผมถึงกับเล่าเรื่องอย่างว่าให้ฟัง
ผมคุยกับเธอค่อนข้างจะเหมือนผู้ให้คำปรึกษา ปลอบใจ และจะให้ระบายออกมาให้หมด
ให้คำปรึกษาดีดี กับเธอ เมื่อได้พูดคุยกันเสร็จ ผมเห็นเธอยิ้ม เห็นเธอมีความสุข
และกล่าวคำสั้นๆ ว่า "ขอบคุณผู้หมวดมากคระ"
แค่นี้ผมก็ชื่นใจและมีความสุขแล้วครับกับสิ่งที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน
